Nostalghia was a film by an exile: Tarkovsky in Italy, feeling his way through a new landscape, a new iconography and history. The love-hate relationship with the West, being surrounded by the West (a constant theme towards the end of his diaries, Time Within Time) translates into a film from the Russian-Italian border. The final shot, a three-minute long take, is an image of operatic incongruity: "the Russian house inside the Italian Cathedral." Maybe it is along this border that Nostalghia's Andrei, also a temporarily exiled Russian, walks with his candle. Does he walk on behalf of Tarkovsky?
Over mij
- ZOE D. COCHIA
- Rotterdam, Netherlands
- Nederlands – Roemeens kunstenares, geboren in Boekarest. Een vrije rebelse geest die experimenteert met fotografie, collages, schilderijen, film en poëzie. Onverwachte associaties geven haar werk een bijna barok accent waar de pijn van verlies doorheen trekt. Zij bedient zich van een krachtige vormentaal waarin details soms door hun aarzeling een poëtisch moment oproepen. Na haar studie voor werktuigbouwkundig ingenieur en een eerste baan voor de Roemeense spoorwegen verliet zij na de revolutie van 1989 het land om zich in Nederland te vestigen. Hier begon een periode van overleven door alle mogelijke baantjes aan te pakken. Tegelijkertijd schrijft zij poëzie en korte verhalen. In haar gedichten komt haar vrije en associatieve geest sterk naar voren, het is exuberant werk, wars van de Nederlandse voorzichtigheid. Zij laat het aan de lezer om een eigen interpretatie te geven aan de werelden die zij in talige beelden oproept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten